بسمالله الرحمن الرحیم
سپاس خدای را که
نعمت‌های فراوانی بر ما ارزانی داشت و فراوان شکر که در عصر خمینی (ره)
حیاتمان را قرار داد، همه پدران و مادران ما در آرزوی این دوران بودند و
ندیدند اما ما دیدیم.
دوران احیای اسلام عزیز و
عزتمندی ملت‌های مسلمان، مقاومت مجاهدان سپاه اسلام، عصر تحول و شکوه و
عظمت در جهان اسلام، عصر بیداری ملت‌ها، عصر زوال طاغوت‌ها، عصر فروپاشی
قدرت‌های استکباری و عصر برگشتن به خویشتن.
خدا را هزاران شکر به خاطر نعمت‌هایش، نعمت زندگی در هشت سال دفاع مقدس، زندگی با مجاهدینی که محبوب خدا بودند و میهمان خدا شده‌اند.
زندگی
در کنار ملتی که خوش درخشیدند و در مقابل همه توطئه‌ها و فشارهای سنگین
دشمنان تسلیم نشدند و مدل شدند، نمونه شدند در بین ملت‌ها که سرآمد همه
آنها پدران، مادران، همسران و فرزندان شهیدان گرانقدر ما هستند.
چه
افتخاری بالاتر از آنکه آزادگان ما و جانبازان ما و خانواده مقاومشان صبر
را شرمنده کردند و 10 سال در اردوگاه‌های حزب بعث صفحه زرین بر تاریخ این
ملت نگاشتند. جانبازان ما با تحمل دردهای فراوان حجت را بر ما تمام کردند
که باید مقاومت را ادامه داد.
خدای بزرگ را شکر به خاطر نعمت برخورداری از ولایت، ولایت امیرالمؤمنین علی‌بن‌ابیطالب (ع).
مگر
می‌توان از نعمت بزرگی که خدای مهربان به ما داده برآییم. نعمت ولایت
فقیه، امام بزرگوارمان، آن پیر جمارانی؛ نعمت جانشین خلف آن، علی زمانمان
که ادامه‌دهنده همان راه و کاروان انقلاب را چه مدبرانه و زیبا از همه
گردنه‌ها و کمینها عبور میدهد اما نه، باید بیش از این شاکر باشیم نه
زبانی، بلکه عملی مثل شهیدانمان لبیک بگوییم.
بنده
حقیر، حسین همدانی، شاگرد تنبل دفاع مقدس اعتراف می‌کنم که وظایف خودم را
به خوبی انجام ندادم و بعضی موقعها این نفس سرکش سراغ من میآمد و مرا گول
میزد، وسوسه می‌شدم، نق میزدم، در درونم اعتراض ایجاد می‌شد اما خدا مرا
کمک می‌کرد، متوجه می‌شدم، پشیمان می‌شدم، توبه می‌کردم و از خدا طلب عفو و
بخشش می‌کردم و مرا می‌پذیرفت و این اواخر هم خیلی دلم هوای رفتن کرده
بود.
خدا کند که در موقع جان دادن راضی باشد خدای مهربان و خودم به رحمت او امیدوار هستم نه به عملکرد خودم.
از
همه دوستان و آشنایان حلالیت میطلبم، از امام و مولایم حضرت
آیتاللهالعظمی سیدعلی خامنه‌ای (مدظله‌العالی) که نتوانستم سرباز خوبی
باشم عذرخواهی و کوتاهی مرا ان‌شاءالله به لطف و بزرگواری خودشان ببخشند.
از خانواده شهیدان، جانبازان و آزادگان همیشه شرمنده بودم که نمی‌توانستم خدمتگذار خوبی باشم؛ مرا حلال کنند.
تشکر
دارم از همسر عزیزم که همسنگر و همراه خوبی بودند، خداوند ان‌شاالله این
عمل شما را ذخیره آخرت قرار دهد و اما سفارش می‌کنم مثل گذشته بدهکار به
انقلاب و نظام باشی نه طلبکار. قانع باش در مقابل کمبودها یا کممهریها
صبر داشته باش و مراقب باش فضاسازان تو را ناسپاس نکنند، عشق به ولایت فقیه
و اطاعت کامل از ایشان سعادتمندی دنیا و آخرت را دارد.
فرزندانم
را سفارش می‌کنم و تأکید بر حفظ ارزش‌های اسلام عزیز و نظام مقدس جمهوری
اسلامی که با حفظ ارزش‌هایش می‌توانند تأثیرگذار و مدل و الگو باشند، حجاب
برتر بر شما واجب است رضایت پدر پیر شما با حفظ ارزش‌هاست. سعادتمندی و
عاقبت به خیری شما را از خدای مهربان خواستارم.
برای
خواهرانم و برادرم و فرزندان عزیزشان آرزوی سعادتمندی دارم، بسیار دوستان
خوبی داشتم که یکایک آنها و زندگی با آنها همیشه در ذهن و خاطراتم ماندگار
است و به این دوستی مفتخر هستم.
از همه آشنایان و
دوستان می‌خواهم در صورت امکان یک روز برایم نماز و روزه به جای آورند؛
اگر ان‌شاءالله در آن عالم دیگر باز هم در کنار شما عزیزان باشم، جبران
کنم!
هیچگونه بدهی ندارم و به کسی هم بدهکار
نیستم، اما اگر کسی طلبکار بود بدهی را بدهید شاید یادم رفته باشد، به امید
رحمت خدایم، خداحافظی با شما و طلب مغفرت بنده گنهکار حسین همدانی.»
